*ငါအိုသြားေသာအခါ ငါဟာ အရင္က ငါမဟုတ္ေတာ့ဘူး ၊
ငါ့ကိုနားလည္ေပးပါ။
စိတ္ရွည္ရွည္ ထားျပီး ဆက္ဆံေပးပါ။
*ခ်ည့္နဲ ့နဲ ့ လက္ေတြနဲ ့ ထမင္းဟင္းေတြအက်ီ ၤေပၚဖိတ္စင္သြားတဲ ့အခါက်ီ ၤလံုခ်ည္ဖိုသီဖက္သီျဖစ္ေနတဲ ့အခါ ငါ့ကိုမရြံပါနဲ ့၊
ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသုတ္သင္ေပးခဲ့တာေတြကိုေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။
*အပ္ေၾကာင္းထပ္မက
ေျပာဖူးတဲ့စကားေတြျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ စကားမျဖတ္ဘဲေက်းဇူးျပဳျပီး နားေထာင္ေပးပါ။
ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ယာ၀င္တိုင္းတစ္ေထာင့္တစ္ညပံုျပင္ေတြ ၊
ငါးရာ့ငါးဆယ္နိပါတ္ေတာ္ေတြ ၊ ဇာတ္ၾကီးဆယ္ဘြဲ ့ေတြကို မရိုးေအာင္ေျပာရင္း
ငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တာေတြကိုသတိရေပးပါ။
*မလွ ုပ္ရွားႏိုင္လို ့ေရခ်ိဳးဖို ့အကူညီလိုတဲ့အခါ ငါ့ကိုမျငိဳျငင္ပါနဲ ့
ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တစ္လွည့္ေျခာက္တစ္လွည့္ ေရခ်ိဳးေပးဘူးတဲ့
ပံုရိပ္ေလးကို ျမင္ေယာင္ေပးပါ။
*ေခတ္သစ္နည္းပညာသစ္ေတြကို မသိနားမလည္ခဲ့ရင္ မေလွာင္ပါနဲ ့။
ငယ္ငယ္တုန္းက " ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတဲ့ " ေမးခြန္းတုိင္းကို စိတ္ရွည္စြာ ငါျပန္ေျဖရွင္းျပခဲ့တာကို
သတိရေပးပါ။
*စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါႏြမ္းလ်ျပီး လမ္းမေလ်ွာက္ႏိုင္တဲ့အခါ
ခြန္အားပါတဲ့လက္တစ္စံုနဲ ့ငါ့ကိုကူတြဲေပးၾကပါ။
လမ္းေလ်ွာက္သင္ခါစအရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္းလမ္းေလ်ွာက္ေလ့က်င့္သင္ေပးခဲ့တာကို
သတိရေပးပါ။
*တစ္ေန ့ထက္တစ္ေန ့အိုစာသြားတဲ့ ငါ့ကိုၾကည့္ျပီး၀မ္းမနည္းပါနဲ ့၊
နားလည္ေပးပါ ၊ အားေပးပါ။အရင္တုန္းက လူ ့ဘ၀တက္လမ္းအတြက္
ငါလမ္းညႊန္ခဲ့သလို အခုခ်ိန္မွာ ငါ့ဘ၀ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အတြက္အေဖာ္ျပဳေပးပါ။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ ့ေအးမမႈေတြကို ငါျပံဳးျပံဳးေလးလက္ခံမွာပါ။အဲဒီအၿပံဳးေတြထဲမွာ မဆံုးႏိုင္တဲ့ ငါ့ေမတၱာေတြကို ေတြ ့ရမွာပါ။
သားတို ့၊ သမီး တို ့ေရ...ထာ၀ရေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ ့ၾကပါေစကြယ္...။
ငါအိုသြားေသာ္ (အမည္မသိ)
No comments:
Post a Comment